Zion 30-06

Na het ontbijt zijn we naar Zion National Park gegaan met de gratis shuttle-bus. Auto's kunnern hier namelijk niet overal komen. We zijn naar een klein watervalletje gelopen en zagen weer een hert in de bosjes staan, ook zijn er hier weer eekhoorntjes genoeg. Je mag de dieren hier niet voeren want dan krijg je dieren met obesitas die eerder worden aangereden doordat ze niet snel weg kunnen rennen. Er word dus wel degelijk gevoerd want er lopen hier veel eekhoorntjes met obesitas die juist ook sneller naar de plekken komen waar ze eten krijgen. En laat dat nou vooral bij de wegen zijn, wel een voordeel: dan zijn ze snel weer plat :p
Hierna zijn we naar de 'crying rock' gelopen. Dat is een overhangende rots met een lang afdak waardoor het water daarlangs naar beneden druppelt. We vonden het ook nog een goed idee om op het heetst van de dag (47 graden) met 2 gevulde waterflessen de 'upper emerald-pool' te willen zien waarvoor we een (achteraf) veel te steil en moeilijk rotspad moesten beklimmen. De tocht zou een uur duren en op de helft van de heenreis was het water al voor drie-kwart op.
We zijn toch doorgeklommen en met minder dan een halve mile te gaan op een nog ondoorgaanbaarder pad hebben de 2 zwetende aardbeitjes besloten dat ze toch maar terug gingen. Er was daar al iemand knock-out gegaan net voordat wij de trail gingen lopen, dus leek het ons wel een goed plan om terug te gaan.
Bij het hotel aangekomen zijn we weer heerlijk bij het zwembad neergeploft. 'S avonds bij een grill en steakrestaurant gegeten en yathzee gespeeld op de veranda.